Yaz için işe aldığımız bakıcının çocuklara iyi bakmadığına ve korkuluk gibi durmaktan başka bir işe yaramadığına mı yanayım, yoksa onu işten çıkardığımız için, bizi kısa bir süre için yeni birini bulmak zorunda bıraktığına mı sinirleneyim bilmiyorum. Hazır iş bulmuş, zaten bir tanesi yarım gün kampta olan çocuklarla günde sadece iki saat oynayıp konuşsa, parasını alıp evine gidecek, okulunun mu ne ise onun ödemelerini yapacak, biz de tatile gidene kadar gül gibi geçinip gidecektik. Demek ki parasıyla da olsa insanın içinde yoksa olmuyor.
Ana gibi harika bir tecrübemiz de var ama artık yeni baktığım insanlara da güvenim kalmadı. Çocuklarla konu, oyna, dışarı çıkar, eğlendir dediğimiz halde çocuklarla mecbur kalmadıkça tek kelime konuşmayan bir insan bizi buldu. Tabi ben aşağı inince veya eşim işten gelince herşey güllük gülistanlıktı. Hoş ben kahvaltıda yanlarındayken de çok konuşmuyordu ama… İnsan evde evcil hayvanı olsa konuşur.
Feci bir aldatılma acısı bu resmen.
Bu kadar ruhsuzsun madem çocuk bakıcılığı işine bulaşma:) Ama mülakat aşamasından hepsi çocuklara bayılır, çocuklar sevilmez mi der, göstermelik bir ilgi, ve orada biter.. Kolay gelsin:)
off ki of:(
Ben de yarım gün gelip ev işi yapacak, Ilgaz benden önce okuldan gelince bir-iki saat onunla oynayacak birini ayarlamıştım. Başlayacağı gün, geliyorsun değil mi diye sormak için evini aradım, telefonu açıp, annee seni arıyorlar diye çocuğuna "çekil şurdan" deyiş tonunu duyunca, bir bir süre daha değerlendirmeye karar verdik demek zorunda kaldım. Biz de ortadayız bakalım, hayırlısı.