Hakkımda
Pratik Anne.com benim blogum. Bu blog hem kişisel bir blog, hem anne blogu, hem kadın blogu hem de daha fazlası.
Ben (bilgiyi) paylaşmayı ve yazmayı çok seven, iflah olmaz iyimser bir kişiyim. 2005 doğumlu oğlum, 2007 doğumlu kızım ve eşim ile beraber Amerika’da, Şikago şehrinde sağlıklı ve mutlu bir yaşam sürmeye çalışıyoruz. Çocuklarımı büyütürken, çocuklarımla büyürken yaşadığım tecrübeleri, öğrendiğim bilgileri, denediğim ürünleri, okuduğum kitapları ve yaptığımız diğer şeyleri burada paylaşıyorum.
Konu başlıklarından da anlayacağınız üzere kitap okumayı, dikiş dikmeyi, bahçemde çiçek, organik sebze ve meyve yetiştirmeyi, seyahat etmeyi ve yemek yapmayı çok seviyorum.
Hakkımda diğer lüzumsuz bilgileri, daha evvel yazdığım Çok bilinmeyenli denklem ve Enteresan Şeyler Bunlar – II ve Sıkça Sorulan Soruları okuyabilirsiniz.
MErhaba sevgili pratik anne, blogunuzun takipcisiyim,size hep sormak istedim, ben cevabini bulamadim belki siz bana yardimci olursunuz, bende bir sure abd’de yasadim, yasadigim sure icinde henuz cocuk sahibi degildim, ama herzaman bir seyi cok merak ettim; neden abd’li cocuklar turk cocuklardan daha ozguvenli ve akli basinda gorunuyor… simdi bu sorudan once size oradaki gozlemlerimi aktarayim, efendim biz bir gun esimle orada bir marketteyiz (sanirim target idi) reyonlarda ilerlerken birden uzun bir suredir duymadigimiz daha dogrusu hep TR’de iken tanuk oldugumuz ama abd’de iken hic gormedigimiz bir sey yasamistik. Bir cocuk huysuzluk ediyordu ve tum marketi cigliklari ile inletiyordu, biz sasirdik, ve birbirimize dedikki hi demekki burdada oluyormus, yani sadece TR de degil burdada cocuklar boyleymis dedik sonra sese dogru yaklastikce konusmalar bize tanidik geldi, aman allahim aile turk idi ve tipki tr de tanik oldugumuz tipik market manzarasiydi, biz saskinlik icinde kaldik, ve bunun bir tesaduf oldugunu dusunduk unttuk gitti. ama efendim benzer bir olay bir kac kez daha yinelendi ve yine ayni sonucla karsilstik aile yine turk idi ve cocuk ve aule arasinda bir guc savasi vardi, hep ayni manzara ve biz sonunda su sonuca varmistik, sanirim biz turklerin cocuklarla iletisim ve ebeveynlik konusunda sorunlarimiz vardi. Bununla birlikte birde soyle bir gozlemimiz olmustu, bir gun amerikali bir aile dostumuzla birlikte abd’ye ilk gendigimiz gunlerden birindeydi, onlarla birlikte ve onlarin 4 yasindaki kizlari ile birlikte bir markete gittik (bize civardaki organik urun satan marketleri gosteriyorlardi) biz dedikki icimizden, eyvah 4 yasindaki cocukla markete gidilirmi simdi cocuk orda hic durmaz (inanin boyle dusunduk) ve ne oldu biliyormusunuz o 4 yasina yeni girmis cocuk ne huysuzluk nede en ufak bir taskinlik yapti, tipki buyuk adam gibi bizimle birlikte alisveris arabasinin icinde sakin sakin marketi gezdi, biz sok olmustuk, gercekten bildigimiz cocuk profili bu ulkede farkli idi ve biz ister istemez abd’li ve tr’li cocukjlari karsilastirmaya basladik, aradaki ucurum co fazlaydi… onlarin boyle sakin ve “akilli” gorunumlu cocuklar olmasinin altinda yatan sirri ben hala bulamadim. Simdi benimde bir cocugum var ve iki yasinda, marketlerde genellikle sakin olsada :)) bazen sartlar degisebiliyor, ve ben hep abd’li buyumuste kuculmus cocuklarin kulaklarini cinlatiyorum, nedir boyle cocuk yetistirmenin sirri, neden abd’li cocuklar ile tr’li cocuklar bibirinden bu kadar farkli, suphesiz cevap ann-baba ve ebeveyn olmakta sakli, siz yillardir ordasiniz ve bir annesiniz, eminim bazi farkliliklar oldugunu sizde kabul edersiniz, lutfen beni bu konuda aydinlatin, butun samimiyetimle soruyorum, nedir bu sorunun cevabi?
Esenlikler….
Cansu Hanim,
Bu yazdiklarinizin milliyet ile degil ebeveynlik tarzi ile ilgi ve alakasi var. Tabi cesitli kulturlerde belli tarzlara yonelim daha fazla olabilir. Benim anne ve babam, bana ve kardesime, ben de cocuklarima oyle istedigini aglayan zirlayan cocuklara pabuc birakacak cinsten ebeveyn degildik ve degiliz. Ama mesela simdi benim annem ve babam torunlarina, yani benim cocuklarima cok farkli davraniyorlar ve farkli tepki aliyorlar. Benim cocuklarim bana aglatarak hicbirsey yaptiramayacaklarini bilirler. Sanslarini denerler arada ama aglarlarsa o istediklerini yapmayacaklarini garantilediklerini de kendilerine soylerim. Alisveriste veya evde onlara gorev veririm yardimci olurlar. Alisveriste oyuncaklara bakmalari icin izin ve sure veririm ama alinmacagini bilirler. Ayrica ben mesgul ve de tembel bir anneyim. Cocuklarimin her isini ben yapamam. Ufaktan itibaren kendileri yapmalari lazim. 3-4 yasinda agzina yedirme, ust bas giydirme, pesinden kosma gibi seyleri evde benden bulamazlar. Annem gelince o yapar o ayri. Cocuklar aslinda bu isleri kendi baslarina cok ufak yaslarda yapmayi becerebilecek kapasitedeler. Ama Turk kulturu sen ufaksin yapamazsin, edemezsin, ben yapayim uygulamasi uzerine kuruldugu icin cocuk da anne babayi dili disarida pesinde kosturur tabi. Evde tek ayar veremedigim ama uzerinde calistigim sey cocuklarin kendi arkalarini toplamalari. Onu da kizim yapiyor da oglum yokusa suruyor. Oyle oldugu zaman toplamadigi oyuncaklari, veya oyun odasini kapatiyorum. Toplamayacaksa, dagitamayacagini soyluyorum. Simdi yavas yavas anlamaya basladi, durumun vehametini. Cocugum bir isini kendi yapabilecekse, bana soruyorsa nasil yapacagini, nerede yapacagini anlatir, gidip kendi yapmasini soylerim.
Herhalde Amerika’da da, Turklerin hep elestirdigi “bireysellik”, “kendi isini kendi yapmaya mecbur olma” kulturu agirlikta oldugu icin ve de kucuk yastan cocuga kendi kendine yetebilir birey muamelesi yapildigi icin, onlar da oyle davraniyor. Cocuga, bebek muamelesi yapmaya devam edenler de karsiliginda bebek gibi davranan cocuklar goruyorlar.
Eklemek isterim. Benim anne babam da bizi aynen benim su anda cocuklarimi buyuttugum gibi buyuttuler. Ben ufakken annemlere karsi simarliklik yapmayi aklimda bile gecirmezdim. Bebeklikten itibaren agliyorsam, kesin cok ciddi bir durum oldugu icin agladigimi bildiklerini soyler dururlar. Anneanne ve dede olunca ayarlari bozuldu malesef. 🙂 Simdi veletler her dediklerini yaptiriyorlar.