Sekiz

May 29, 2013 - 10 Yorum

Gecikmiş bir yazı bu. Oğluş üç gün önce 8 yaşını bitirdi. Vay anasını. Ne yazsam, nasıl yazsam?

Her sene bu yaşgünü yazıları daha da bir zorlaşıyor. Son 2.920 gündür çocuğumun bana yaşattığı duygu selini, inişleri çıkışları bir yazıya sığıştırmak mümkün değil. Çocuğumun b.kunda bulduğum boncukları listelemek de yersiz. Özet yazayım, harika çocuklarım var benim. 😉 Detay vermeye gerek var mı?

Her gün, her saat, her dakika – artık seyredebildiğim kadar – seyrettiğim oğlum. Bakıyorum bakıyorum, bir de kendim bir halt yapmış gibi gurur duyuyorum. Ne haddimeyse! Çünkü kendisi benim veya kocamın uzantısı falan değil, bambaşka bir insan. Düşünceleri, istekleri, hayalleri, bizimle ve kardeşiyle ilişkisi ile bir karakter. Unutursak da bir güzel ayar veriyor zaten. Bambaşka bir dünya büyüyor gözümüzün önünde, büyük bir hızla. Bu ilk 8 yıl böyle geçti, ikinci 8 de böyle geçerse yarın bunları evden kovalamamız yakındır.

Öyle hızla akıp geçiyor ki zaman. Giden anılarda bana yaşattığı duyguları alıp tek tek aklıma ve kalbime kazımak istiyorum. Büyüyen sevgiyi, gururu, kırgınlıkları, üzgünlükleri, bütün o duygu selini, patlamalarını ve coşkuyu tek tek kaydetmek istiyorum.

İnsanın çocuğunun büyümesi, başka bir bakış açısı da veriyor. Bana biri “8 (ve 5) yaşında çocuğu olan 35 yaşında bir bağyan” diye bahsetse mesela, vay be çocukları büyütmüş, orta yaşlı kadın derim. Bana kendimi sorsan 8 (ve 5) yaşında çocukla büyüyen 20 li yaşlarda zıpçıktının tekiyim çünkü. Lüzumsuz işler CEOsu. Çocuklarla gezeyim, tozayım, bisiklet sürmeye, kayağa gideyim, resim yapayım. Bir de kendi başlarına takılsınlar arada ki, ben blog yazayım.

Haftasonu sabahın körü kalkmış. Ben de onların sesine kalkmışım ama henüz aymamışım. Salondaki kanepeye yarı uyur uzandım. Geldi o da, üstüme uzandı. Büyüdüler, eskisi gibi mıncıramıyoruz artık malum, ben de fırsattan istifade sıkıştırıyorum. Sonra aklına nereden geldiyse 3 kat oldu, tekrar karnıma sığabilir mi onu tecrübe etmeye çalıştı. Kardeşi de eksik olmaz. 35 kilo ağırlığı ile dikine olmadı, enine denedi falan. Ah be oğlum, kalbim öyle büyüdü ki, ufalsan da giremezsin bir daha oraya diyecektim. Bu arabesk monoloğu bloga saklayayım en iyisi dedim.

Bu da ilginizi çekebilir:  Protesto

Etiketler:
Kategoriler: Aklımdan Geçenler

Benzer Yazılar:
  • Bloga yazmayı özlemek
  • Bizim bloga ne oldu?
  • Hayata devam etmek
  • Protesto
  • Pratik Anne yazılarını takip etmek için

  • «       |       »




    "Sekiz" için 10 Yorum yapılmış.

    1. Yeliz says:

      Pratik annem içim titredi ne güzel yazmışsın
      Annelik harbi manyaklık büyüsünler istiyorsun sonra aman büyümesinler diyorsun ay bi fena oldum nice güzel yaşlara
      Sevgiyle kalın hoşçakalın

    2. Deli Anne says:

      Nice güzel yaşları olsun 8 yaş çocuğunun.. sağlıkla, huzurla… öperim annem:)

    3. esra says:

      Ne güzel yazmışsın hele şurası var ya aynı ben “Bana kendimi sorsan 8 (ve 5) yaşında çocukla büyüyen 20 li yaşlarda zıpçıktının tekiyim çünkü. Lüzumsuz işler CEOsu. Çocuklarla gezeyim, tozayım, bisiklet sürmeye, kayağa gideyim, resim yapayım. Bir de kendi başlarına takılsınlar arada ki,”:))
      Nice yaşlara mutlu keyifli sağlıklı benim oğlumda 10 kızımında geçen hafta 7 yaşını kutladık:)

    4. nimet says:

      nice güzel yıllar pratik anne sizden cok seyler öğrendikk büyüdüklerini görmek bir harika..

    5. tijen miriam says:

      cok mutlu yaslar dilerimmm

    6. Çok tatlısınız!
      Ne güzel bu duyguları tatmak 🙂
      Nice nice 8 yıllara, hep birlikte!

    7. Allah analı babalı büyütmeyi nasip etsin

    8. sağlıklı mutlu huzurlu yıllar

    9. Çocuklarınla nice mutlu yıllara

    Bir Yorum Yazın

    designed by GeCe for personal use of Pratik Anne