Seneler evvel Kıpırcan 1.5 yaşındayken Türkiye seyahatlerimizde gördüğü anneannelerini, babaannelerini unutmasın diye (bakıcımız) Ana çok eğlenceli bir aile albümü hazırlamıştı. O albüm hala duruyor, üstüne eklemeler oldu. Ben de vaktim elverdikçe çektiğimiz dijital fotoğrafları bastırtıp, büyük albümlere yerleştiriyorum. Bunlar ortalıkta duruyorlar ve hem Kımılnaz hem Kıpırcan bunlara bakmayı çok seviyorlar. “Ben bebekten böyleydim, şöyleydim” diye ahkam kesen 2 yaşında bacaksız görürseniz, sebebi bu albümler.
Her Türkiye’ye gidişimizde daha fazla akraba ziyareti yapıyoruz. Çocuklar hem onları unutmasınlar hem de anneanne, babaanne, kuzen, evli, kardeş terimlerini sindire sindire öğrensinler diye bir soyğacı yapmaya karar verdim. Malzemeleri ve fotografları ben hazırladım. Yapıştırmaya çocuklar yardım ettiler.
Dedelerden başlayan soyağacına Kıpırcan ve Kımılnaz’ın tüm tanıştıkları akrabaları ekledim. Bu panoda hem kişileri tanıyorlar, hem de ben kim kimin annesi babası (anneannenin benim annem, dayının benim kardeşim olduğu gibi), kardeşi olduğunu gösteriyorum. 1.5-2 yaşından itibaren kullanılabilir.
Yapılışı çok basit. Aile fertlerinin fotoğraflarını bastırıp, kesip, yeterli büyüklükte bir kartona soyağacı şeklinde yerleştirin. Sonra isimleri yazın ve çizgileri çizin. Altına ağaç gövdesi boyayıp ve etrafına yeşil ağaç şekli çizebilirsiniz. Yapıştırma ve boyama işini beraberce yaptık. Üstüne de bozulmaması için yapışkan lamine kağıdı (contact sheet) kapladım.
harika bi şey ya çok beğendim bende gurbette sayılırım kızıma yapmayı düşünüyorum
çilek'in bebekliğinden beri yapmayı planladığım ama tembelliğimden bir türlü hazırlayamadığım şey…
ben fotograf albümüne koymayı düşünmüştüm resimleri ama bu çok daha güzel bir fikir
Cok guzel oluyor. Kizim ninesi ile konusuyor bu resimlerden.
Mazis, nasilsin? iyi misin? diye