Az evvel canım Kımılnaz’ımı abisinin anaokuluna gittiği okulun yuvasına bıraktım. Kaç zamandır söylüyordum okula gideceksin diye. Tabi önce sormuştum abinin okuluna gitmek ister misin diye, evet demişti. Ufaktan beri hep abisini bırakırken o da okulda kalmak isterdi onunla. Eve dönmek için sınıftan çıkarken ağlardı. Hatta çıkana kadar iki dakikada hemen içeri dalar çocuklarla kendi çapında iletişim kurar, bakınırdı.
Son birbuçuk senedir bir iki saatlik oyun grupları, müzik, cimnastik dersleri oluyordu ama bizim yanında olmadığımız ilk uzun yuva tecrübesi bu. Sabah okula giderken çaktırmasa da çok heyecanlıydı. 🙂 Neler olacağını, neler yapacağını, ç.işi gelince, su isteyince ne yapması gerektiğini anlattım. Okulda öğretmene teslim ettim. Öğretmenini zaten biliyordu. Birkaç foto çektim. O çoktan puzzle oynamaya dalmıştı. Ona yardım etmek isteyen!!!! kızın elinden puzzle parçalarını hafiften ciyklerek geri kaptı.
Ben gidiyorum, sonra abin ile seni almaya geleceğim dedim. Kafa salladı. Gülümsedi. Ayrıldım.
Güneş yüzlü kızım benim. İnşallah sağlık ve sıhhatle çok eğlenirsin okulunda.
Bu arada Kıpırcan da artık onu okula getirip, biz Kımılnaz ile evde kalmadığımız ve Kımılnaz’ı da okula getirdiğimiz için daha mutlu ve içi rahat sanırım. Her çocuğun derdi başka oluyor.
Klasik anne merakı. Havadisleri öğrenmek için öğleden sonrayı iple çekiyorum.
Çok heyecanlıııı… Kımılnaz'a henüz başlayan akademik kariyerinde başarılar diliyorum :=)
Hayırlı olsun, güzel bir başlangıç olmuş.
Hayırlı olsun.. Süper olacağına eminim. Sen artık rahatlamış bir annesin. Darısı benim başıma.
hayirli olsuun 🙂 darisi benim oglana insallah. burcu & can & cem
ay hadi hayırlısı. darisi bizim eya'ya olsun:)
Ne guzel kardesler bir arada gidiyor. Kimsenin akli kimsede kalmaz artik. Hayirlisi olsun!