Bir süredir iş gezisi için evden uzaktayım. Stoktaki yazılardan birini paylaşayım istedim.
“Aferin” demek veya dememek hep tartışma konusu olmuştur. Sadece “Aferin” kelimesi değil tabi genel olarak çocuk büyütürken başarıyı takdir etme veya övme “Aferin” lafının bir parçası olduğu geniş bir alanı kaplıyor. Geçen gün gazetede “Gönlü güzel motorize bakkal Esma Sultan’a komşu oldu” haberi ilgimi çekti. Vehbi Koç’un da benzer bir özelliğini hakkındaki makalelerde okumuştum. Şimdi akla şöyle bir soru geliyor. Bu babalar “Aferin” dememiş. Çocuklar da hırsla başarılı olmuşlar iyi güzel. Ama ikisi de o yaşta babalarının Aferin demediğini hala ayrımsıyorlar. Özellikle Ahmet Küçükay’ın makalesinde ne kadar üzüldüğünü yazıyor.
Her yiğidin yoğurt yiyişi farklıdır. Benim için herşeyin azı karar, çoğu zarar kaidesi geçerlidir. Çocuklara her zaman direk “Aferin” demesek bile uygun yerde muhakkak “teşekkür ederim”, “eline sağlık” veya “iyi yaptiniz” diyorum. Bana yaptıkları birşeyi gösterdikleri zaman muhakkak kelimelerle övüyorum. Ben sözel bir insanım zaten. Öyle gözlerimle, gülüşümle birşeyler ifade etmek yetmez. Çocuklarımın da iyi veya gurur duydukları birşey yaptıkları zaman bunu bilmelerini ve de o olumlu davranış ile ilgili düşüncelerinin pekişmesini istiyorum.
Bunu özellikle iki kardeş kendi aralarında anlaştıkları, paylaştıkları, birbirlerine yardım ettikleri zaman muhakkak yapıyorum. “Kardeşine yardım etmeni çok seviyorum”, “birbirinizle uyumla oynadığınızda çok mutlu oluyorum” diyorum. Zaten onları öyle sevgi yumağı gibi görünce içimden kıvılcımlar, havai fişekler çıkıyor. Gidip yiyesim, içime sokasım geliyor ikisini de. Bazen hiç düzenlerini bozmamak için kendimi tutuyorum ama bazen gidip sarılıp öpüyorum.
Yanlış birşey yaptıklarında uyarıyorum ve doğrusunu söylüyorum veya gösteriyorum ve hatta bazen bile bile tekrar yaptıkları şeyler için eleştiriyorum. Özellikle Kıpırcan daha büyük olduğu için bundan nasibini daha fazla alıyor. Bir taraftan bunları yaparken, öte taraftan doğru ve güzel davranışları ve çabalarını övmemek, kendi adıma saçma, geliyor.
bence de.
kesinlikle! çocukları övmemek, yaptığı iyi bir davranıştan dolayı kutlamamak çok garip olurdu, hatta bönlük olurdu.
Pratik anne,sana kesinlikle katılıyorum.Bende oğluma aferin demeden, onu güzel davranışından ötürü kutlamadan duramam.Dün oturmuş odasını ilk defa toplamış, gözlerim yaşardı ve ne kadar güzel bir birşey yaptığını anlaması için teyzesine ve bana yardımından ötürü 'aferini' ve alkışı alarak takdirimizi gördü.Yüzündeki gülümseme dünyalara bedeldi