Çocuklarınızın önemli ilk tecrübelerini hatırlıyor musunuz?
İlk defa pırtlayıp (pırt nazik kalıyor tabi) kendi kendini korkuttukları veya hatta uyandırdıkları anı:
– (Korku dolu bakışlarla) VAAAA
Veya ilk defa çocuğunuzun bacağının veya ayağının uyuştuğunu farkettiği zamanı:
– Anneee, ayağım koptu, ayağım koptu VAAAAAAA (Alışveriş sepetinde ters oturmuş, ayağı altında kalmış yazık. Allahtan hemen anladım ama teskin ve bacağının geri geleceğini ikna etmek zor oldu)
Veya ilk defa bilmeden (siz de farkında olmadan) acı bir yiyecek yediği anı:
– Aaaaa, ağzım kanıyor çok. Ağzım kanıyor. (Etiketine bakmadan alınmış sucuk vakası. Süt ve ekmekle müdahale ettik)
Bezen çocuklara dönüp “Sizin de işiniz zor be abi!” diyesim geliyor.
(Foto: İlk uçurtma festivalinde ilk uçurtmamız)
"Bacagim koptu" panigine cok guldum :)))
Tibet'in doğum sırasında kolu yukarıda kalmış ve o yüzden doğduğunda sağ kolunu hiç kullanamıyordu. Fizik tedavi uzmanının verdiği hareketleri her gün yaptırıyorduk. Emzirdiğim bir gün kolunu göğsüme atması benim için müthiş bir ilkti. O günü hiç unutamıyorum, Allah Şükür!
bir de 1.yaşgününde salonu bir baştan bir başa yürümüştü ilk defa, farkedince korkup, oturmuştu hemen 🙂
Bizimki de ablasının acı olduğunu bilmeden çiğ köfte yemiş. Ama işin garibi acı bu acı diyerek 2 koca çiğ köfteyi yemiş.
Tibet'in annesi. Tibet'in kolunun iyilesmesine cok sevindim. Hakiakten Allah'a sukur. Cok tatli oglushunuz maasallah.
Damla,
Yazik yavruya. Alismistir simdi o. Benim gibi aci ozurlu olmaz.