Crafty Chica’nın yorumunda bahsettigi colorfool.net teki annenin dogumuna benzer bir dogum oldu benimki de.
4 Aralık salı günü, yani beklenen doğum tarihinde hala Kımılnaz’dan ses seda yoktu. Çarşamba günü kocacığım ve babamla doktora gittik. “Hatun hala yukarılarda oturuyor, hiç gelişme yok.” dedi doktor. Non stres test ve ultrasonda ise keyfi gayet yerinde gözüküyordu. İsterseniz biraz daha bekleyin, isterseniz suni sancı için gün seçin için dedi. Ben de ertesi gün veya cuma olabilir dedim. Cuma sabahı 3.30 am e yer ayırttı doktor. Belki yine işe yarar diye membrane stripping de denedi. Sonunda artık heyecanlı bekleyişin sonunda bir ışık gözüktü.
Halen işe devam ettiğim için cuma günü doğuma gireceğimi sirkettekilere haber verdim. Çarşamba ve perşembe evde toplanmayı bekleyen herşey toplandı. Son hazırlıklar yapıldı. Sözüm ona erken yatacaktım dinlenmiş olmak için ama iş bitmedi. O gün işleri toparlamak için 7 pm e kadar çalıştım.
Bir taraftan da suni sancı ile doğum uzun sürerse diye korkuyordum. Kıpırcan’da da suni sancı verilmişti ama su kesemin patlaması ile doğum kendiliğinden başlamıştı. Membrane stripping’den de bir fayda çıkmadı. Ben de devamlı “Doğum cuma günü induction’dan evvel kendiliğinden başlayacak.” diye kendi kendime telkin yapıp durdum. Sancıların başladığını, bebeğin aşağı indiğini ve doğurduğumu gözümün önüne getiriyordum. Yazdığım “Doğum kendiliğinden başladı. Kısa ve kolay oldu.” diyen telkin kartıma bakıp duruyordum. O gün karnımda bir rahatsızlık vardı ama stres ve heyecandan diye üstünde durmadım.
Gece 10 veya 11 olmuştu ki ancak yattık. Gözlerimi kapadım ama uyumaya ne hacet. Kafamdan hala “doğum kendiliğinden başladı.” cümlesi geçiyordu. Derken karnımdaki rahatsızlık gitgide kasıklarımda kasılma ve sancı olarak belirginleşmeye başladı. Acaba mı derken bir dalıp bir uyanarak saat 2.30 u ettik zaten. Bende hala çok acılı sancı yoktu ama artık kasılma ve kramp arası bir vukuatın başladığından emindim. Etrafı velveleye vermemek için ve de hala tam emin olamadığımdan arabaya kadar normal normal giyinip hazırlandım. Arabada kasılmaların sürelerini ve aralarını ölçtüm. Hakikaten doğum sancısı gibi 10 dakikada 1 dakika kasılmalar vardı. Ama hala sancı (acı) yoktu.
Annem, babam ve kardeşim bizde Kıpırcan ile kaldılar. Biz hastaneye laylaylom girdik sabahın köründe. Doğum katına çıktık. Odamıza yerleştik. Beni monitörlere bağladıklarında kasılmaların kendiliğinden başladığı kesinleşti. Yine de Pitocin verdiler. Başladık beklemeye. 6’ya doğru annem geldi. Babam ve kardeşim Kıpırcan nöbetinde kaldı.
Sabaha karşı 6ida kadın doğumcu gelip su kesemi patlattı. O arada anestezist gelip kafam yerindeyken bildiğim şeyleri anlatıp gerekli kağıtları imzalattı. Aslında epidural almadan sancılarla bebeğin hızla gelmesini hissetmek istiyordum ama hissiyat acıya dönüşüp ben artık hastane yatağında yattığım yerden değişik yöntemlerle bu acıyla başa çıkamayacağımı anlayınca 7 ye doğru anestezisti çağırıp epidurali aldım. Yine yerinde bir karar olduğuna kanat getirdim çünkü önümde 3 saat sürecek sancılara dayanmama imkan yokmuş. Hele de hastane yatağına bağlı olunca ne zihinsel meditasyon yöntemleri, ne de iPod’a indirdiğim ruhani müzikler işe yaramadı. Zaten bir ara hangi akla hizmetse Pitocin’i artırmışlar. Ben de sancılar geri gelince epidural in etkisi geçti herhalde diye düğmeye basıp dozajı artırdım.
Saat 9 da benim doktorum geldi ve “az kalmış, yarım saate hazır olursun; ben bir ofise kadar gidip geleceğim” dedi. Ofisi hastanenin hemen karşısında. Son yarım saat yine epidural hafifledi ama sancılar dayanılabilir derecedeydi. Ben de kızımın aşağı inişini hissedeyim diye dayandım. Hakikaten yarım saat sonra hemşireyi çağırıp bebeğin çıkmaya hazır olduğunu haber verdik. Doktor “ben gelene kadar bekleyin” dedi. 9.40 da doktor geldi. 9.50 de itmeye başladık. 3 kasılma ve 7 dakika itme sonrasında 9.57’de Kımılnaz Hanım dışarıdaydı.
Bir baktık pespembe bir kızımız olmuş. Abisi gibi 3.520 kg ama abisinden uzun doğdu. Demek ki bu yumurtalar 3.520 kg. olmayı bekliyorlarmış çıkmak için. Ölçümlerini biçimlerini yaptıktan sonra kucağıma verdiler hemen emzirdim pamuk şekerimi.
Hayırlı olsun, Allah analı büyütsün pembe şeker Kımılnaz’ı :))))
Sana da geçmişolsun canım, bak doğdu doğacak derken, artık kucağında. Kıpırcan nasıl bu arada, abi olma durumlarına yeni kardeşe alışıyor mu?
Merhaba,
hamileyken bulduğum tüm doğum hikayelerini heyecanla, bir solukta okuyordum. Sizinkini okuyunca gördümki bu konudaki heyecanım hala geçmemiş 🙂 Anladığım kadarıyla keyifli bir doğum olmuş. Bu keyfin hep sizinle olması dileğiyle…
Bu arada bir teklifim var size. Doğum hikayenizin (ya da yazmak isteyeceğiniz başka bir konunun) Çocuğum ve Ben Dergisi’ndeki Bizbize köşesinde yayınlanmasını ister misiniz? Bunun için Arial 11 puntoyla 1-1,5 sayfa arası yazı yazmanız ve 3-4 adet yüksek çözünürlükte foto göndermeniz yeterli. Geleceğe, blogunuzla birlikte bir de dergi kalır hoş bir anı olarak. Ne dersiniz?
Nurdan Gençtürk
Bu yazidan daha iyi bir yazi olamaz, hamislere moral verebilecek, korkularindan arindiracak…Hep saglikli olun!
muhtesem bir his, bana normal dogum olayini yasatmadilar! ama boylesine akici dinlemek bir kere daha neden boyle olmadi uzuntumu geri getirdi…ama onemli olan saglikli olmak bu nedenle saglikla kalmanizi dilerim
Allah bağışlasın pembenizi, ve sağlıklı, uzun, mutlu bir ömür nasib etsin hepinize.
Kolay ve istedigin gibi gecmis olmasina cok sevindim. Operim pembe kizi:))
Hayirli olsun pembe kiziniz.
Sizinde bebeginiz erken donmemis okudugum kadariyla, benimde 12 guunm kaldi bizim kizda doonmedi bakalim ne olucak ,sizinkinin son anda dondugunu okuyunca biraz daha umit dogdu icime hayirlisi artik.Rabbim hayirlisiyla buyutmeyi nasip etsin ins…Tebrikler.
ne güzel anlaştmışsın Burcu,sezaryen yapmanın bir kötü yanıda normal doğumu merak etmek galiba…
pembe kızımızı öperiz..sonunda blog aleminde paylaşılamayacak bir kız bebişimizde oldu:)
Cok sagolun arkadaslar,
Yasemin biliyorum soylerken ben de zor sabretmistim ama sabir canim. Bebishler vakitleri geldiklerinde donup vakitleri geldiklerinde doguyorlar. Erken gelmesin de iyice gelissin oyle gelsin daha iyi. Benim her iki cocugum da gec dogdu. Son dakikaya kadar da inmediler asagiya. Saha kolay ve rahat bir dogum diliyorum. Saglikla bebisine kavus vakti gelicne insallah.
Minik Patikler,
Darisi senin basina canim. Takip ediyorum blogunu.
Kolay bir doğum olmuş anlaşılan.Tekrardan gözün aydın.Allah analı babalı abili büyütsün.Ben de kardeşin sana hediye almış diye bazı oyuncaklar alıp vermiştim ama oyuncaklar cazibesini yitirince kardeşine fena dadandı:(
Bir de oyuncaklar kırılınca diyor ki:
-Anne kardeşime söyle bana yine oyuncak alsın:)))
İnşaallah bizimki kadar olmaz kardeş kıskançlığı…
Kolaylıklar diliyorum.Yeni yazılarını bekliyorum.
Türkiye’deydim kaçırmışım kımılnaz’ın gelişini. Sağlık, mutluluk ve anne babalarıyla büyüsün bebekleriniz…
Doğumun kolayı olamaz ama senin doğum hikayen çok rahatlatıcı.
Allah analı babalı büyütsün Kımılnaz hanımı.
Her doğum hikayesi büyülüyor beni..iyi ki doğdun Kımılnaz:)
Allah anali babali büyütmeyi nasip etsin.
Henüz kimilnaz hanimi göremedim ama eminim cok tatli bir bebektir. Baglantim cok yavasta belkide resmi vardir sitede.
Sevgiyle..
KeLeBeKk
http://www.kelebekk.blogcu.com
Maşallah maşallah. Okurken içime sular serpildi. Çok teşekkürler paylaştığınız için! Sevgiler
özgür