Uzun süredir kütüphanemde okunmayı bekleyen kitaplardan biriydi. Bu aralar okumayı hızlandırdım, yazabildiğim kadar kitap değerlendirme yazmaya çalışacağım.

Bu kitap Fransız bir psikanalist tarafından, psikanalize meraklı anne babalara yazılmış. Kitabın alt başlığı da aynen böyle zaten. Psikanalize meraklı anne ve babalara notlar.

Ben psikanalize meraklı değilim. Bu kitabı sadece adı ilgimi çektiği için aldığımı itiraf ediyorum.

Olumlu görüşlerim:

1. Okunması kolay.
2. Örnek senaryolarla renklendirilmiş.
3. Kıskançlık, otorite ve erken ergenlik ile bölümleri faydalı buldum.

Bana pek açmadı ama başkalarına faydalı olabilir:

1. Kitabın 4 bölümü boşanma, üvey baba, anne, tek başına çocuk büyütmek üzerine. Bana lazım değil ama yine de okudum (kolay okunuyor Allahtan) atlamayayım diye. Kendime çıkaracak hiçbirşey bulamadım.

Olumsuz görüşlerim:

1. Örneklerle olası sorular ve sorunlar belirtilmiş. Yapılmaması gerekenler işaret edilmiş ve bu sepeblerden çocuğun ayarı bozulmuş demiş. Ama ardından “hah işte budur” dediğim tavsiye veya önerisi pek yok.
2. Fransız kültüründen verdiği örnekler bana uzak geldi. Fransız kaldım diye iğrenç bir espiri yapmayayım. Özellikle boşanma kısmına gelince, o onunla evleniyor, bu öbürünün eski kocasının fikrine danışıyor falan. Cem Yılmaz’ın mahalle treni kıvamında bir hal almış.

Kitaptan genel olarak bende kalanlar:

• Çocuklarda kıskançlık normaldir. Bunu kabul edip, sağlıklı şekilde idare etmek lazım.
• Anne baba sevgisi eşit dilimlere bölünebilecek pasta değildir. Kıskançlığı alevlendirmek için kusursuz eşitliği egemen kılmaya çalışmak gibisi yoktur.
• Çocuklarınıza sınır koyun. Onların arkadaşı değil onlara yol gösteren yetişkinler olun.
• Çocukların yanında onlar birşeyden anlamazmış gibi davranmayın. Direk çocuğunuzla alakalı olmasa bile  tüm davranışlarınızı, ağzınızdan çıkanları ve hatta mimiklerinizi iki kere düşünün.
• Ergenliğin tek iacı zamandır. Bu süreçte anne babanın amacı ebeveyn olarak yerini korumak, çocuğun ana babasına karşı savaşını kazanabileceğini düşünmesine fırsat vermemektir.

Belki de ilk kıskançlık dönemlerini çok geride bıraktığımızdan, belki de çok cocuk yetiştirme kitabı okuduğumdan, e bir de kitabın 4 bölümünde bize uygulanabilecek birşey olmadığından bana biraz hafif geldi. Google’da aradığınızda çıkan diğer blogcuların değerlendirmeleri genelde olumlu.

Freud’a Ne Yaptık da Çocuklarımız Böyle Oldu? Catherine Mathelin