Uzun, uykusuz ama problemsiz bir uçuştan sonra sağ salim evimize vardık. Uçuşun son yarım saati Chicago semalarının feci rüzgarlı olmasından dolayı çok sarsıntılıydı malesef. Koca airbus köy minibüsünden beter sallandı. Bildiğim bilmediğim her türlü duayı okuduktan sonra uçağın tekerlekleri yere değer değmez çocukları bırakıp koltuğun cebindeki çöp torbasına kafamı zor soktum. Biraz nefes alıp verdikten sonra kendime gelebildim.

Jetlag çok sarsmadı çocukları ama yine de iki gündür 7 de yatıp sabah 4 te kalkınca, arada evin toparlanmasına ve çocukların okul işlerine koşturmam gerekince blog yazmaya pek mecalim olmadı.

Evimizi çok özlemişiz. Ailecek. Bizi havalanından alan dayımız dışında kalabalık bir karşılama komitesi bizi bekliyordu.

Komşu bahçeyle aramızdaki çiti saran yabani sarmaşık ve borazan çiçekleri

4 tane nurpotu gibi karpuz

Renk renk, boy boy domatesler

Taze fasülye ile kart fasulyeler

Coşmuş fesleğenler (bir kavanoz pesto alana…)

Bahçenin yarısını istila etmiş maydonozlar (…bir demet maydonoz bedava)

Çiçeklerimin arasında ne yapıyorsun komşunun kedisi? (Arada bir bahçemize k.ak.asını yaptığı için aramız bozuk da!!!)

Dağ gibi yıkanmış çamaşır yığını

Peki ben ne yapıyorum? Tabiki iki nefes alınca tekrar gezi planlamaya başlıyorum.