Çocuklarımızın taş devri mağara çiziklerinden hallice sanat eserleri, el işleri, resimleri, yazı yazmaya başadıktan sonra o güzel yazıları veya çizimleri çok kıymetli oluyor.
Önce bir süre evde sağda solda sergiliyoruz, sonra yavaş yavaş dosyalamaya başlıyoruz. Duvarlar, dosyalar dolup taştıkça yenileri geliyor. Oğluş sağolsun yazı yazmaya çok meraklı. O da aklına estikçe birşeyler yazıp, duvarlara, kapılara asıyor. Hele iki çocuk olunca ucu bucağı tutulmuyor. Kağıtları biriktir, biriktir, nereye kadar.
Ben de şimdilik şöyle bir yöntem buldum. Önce sergilenesi malzemeleri duvarlara asıp sergiliyoruz.
Bunun dışında:
- Yazı ve kuru/pastel resimleri derli toplu tutmak için en ucuzundan sağlam kapaklı defterlerden alıyorum. Onları saklaması daha rahat.
- Tarayıcıya (scanner) götüremeyeceğim, sığmayacak veya 3 boyutlu eserlerin fotoğraflarını çekiyorum. Bilgisayarda özel dosyaya atıyorum.
- Diğer bütün yazı, resim, elişi her türlü malzemeyi, unutmazsam üstüne tarih atıp ay sonlarında “Kıpırcan_YazıResim_Kasım11.pdf” şeklinde tarayıcıdan geçirip, özel dosyaya atıyorum.
Tarayıcıdan geçirdiğim tüm kağıtları aynen geri dönüşüm torbasına atıyorum. Böylece ne yapıyorlarsa hepsini bir şekilde saklamış ama evi de kağıt çöplüğü haline getirmemiş oluyoruz.
Başka pratik yöntemler uygulayan varsa, paylaşın.
ben de henüz iyi bir çözüm bulamamış, evin her tarafında biriktirdiğim resim ve faaliyetlerden sıkılmış durumdayım. Ama orjinalini saklamak istiyorum..
Daha dün, yatmadan önce “acaba bir sandık mı alsam?” diye düşünüyordum. Taramak veya fotoğraflamak güzel ama sanki insan elinde tutunca daha bir sıcak geliyor. Annem benimkileri bir kutuda toplamış, hala arada çıkartır bakarım. Gerçi bizimkiler millennium çocuğu, sanmam ki benim kadar romantik olsunlar 🙂
Ben de saklayanlardanım 🙂 fotografını cekmek yada scanner dan gecırmek elde tutmak gıbı olmaz gelıyor bana..Buna Doğa kurbaası da ızın vermez :)))
Bu enerjinize bayılıyorum, bunca işin arasında onları sınıflandırmak, tarayip pc ye atmak orada ayrı bi sınıflandırma oluyor mutlaka, bu tek tek uğraşa nasıl vakit ve daha doğrusu güç buluyorsunuz.
Benim bebeğim henüz 10 aylık ama, sanki bu yaptıklarınızı yapmaya ben çok üşenecekmişim gibi bir his taşıyorum.
Taşınma telaşında olan bir annenin yarasına tuz bastın, evden her yer resimler fışkırıyor sanki. 1. sınıfa kadar olanları daha önceden 1 kutuda toplamıştım, şimdi onlar içeriisnden de sıkı bir ayıklama yapacağım. Sonra 1 kutuda toplayıp kaldırmayı düşünüyorum.