Çocuklar(ım) yemek yerken çok seçici ve iştahsız olmamalarına rağmen, yeni ve değişik yemekleri sunulduğunda denemekten kaçınabiliyorlar. Özellikle Kıpırcan’ın koku ve doku hassasiyetini yazmıştım. Kımılnaz bazen sadece abisinin yaptığını yapmış olmak için, bazen de o anda öyle karar vermiş olduğu için önlerine konulan yeni ve değişik yemekleri reddedebiliyor. Abisi reddettiği için reddettiği sefer kadar, abisi deniyor veya yiyor diye yediği de oluyor.
Bunun için evimizde, çocukların ufaklıklarından beri kullandığımız bir kural var. Kendilerine sunulan yemeğin “bir kere tadına bakılacak” kuralı. Bunu genel olarak “bir kere dene” kuralı olarak da kullanıyoruz.
Denemeden ve tadına bakmadan sevip sevmeyeceğini bilemeyeceklerini anlatıyoruz. Tabi yemeğin ne yemeği olduğunu ve içinde neler olduğunu veya tadının neye benzediğini anlatıyoruz. Bazen daha evvel denemeye gönülsüz oldukları yemeklerin tadlarına baktıktan sonra ne kadar sevmiş olduklarını hatırlatıyoruz.
Kıpırcan’ın ve Kımılnaz’ın kesinlikle yemeyi tercih etmedikleri birkaç birşey var. Onun dışında genelde bu kural ile illaki tadına baktırıyoruz. Onlar da, bu kuralı tutarlı bir şekilde uyguladığımızı bildiklerinden, bazen ofuldayarak ve pofuldayarak da olsa deniyorlar.
Kuralı kesinlikle ödül veya cezaya bağlamıyoruz. “Denemezsen çok şey kaçırırsın“, “mmmm çok leziz“, “bak abin/kardeşin denedi, çok sevdi” şeklinde teşvik etmeye çalışıyoruz. Eşimin taktiği olan, çocukların gözünü korkutmamak için tabaklarına yeni yemeklerden çok fazla koymuyoruz.
Eğer denememekte çok kararlı gözüküyorlarsa çok da üstlerine gitmiyoruz. Özellikle Kımılnaz çok kararlı ve akıl oyunlarına pabuç bırakmayan cinsten bir kişiliğe sahip. Veya bizi öyle eğitti, bilemiyorum. Kendisinden 2-3 kere red cevabı alınca o seferlik çok üstelemiyoruz. Mesela bu aralar, mercimek çorbası hariç pek çorba içmek istemiyor. Niye olduğunu da söylemiyor. Bu böyle bir dönem diye deniyor üzene kadar ama üstüne varmıyoruz.
Bizim için (eşimle bu konuda hemfikiriz) önemli olan iki nokta:
- Genel olarak sevip sevmediklerine denedikten sonra karar vermeleri. Yeni şeyleri denemeye açık olmaları.
- Özellikle evde sunulan yemeklerde, önlerine konulan seçeneklere çok burun kıvıramayacaklarını idrak etmeleri.
Herkesin sevdikleri ve sevmedikleri vardır. Bunlar gözönüne alınarak besin değerleri dengeli menüler oluşturulur. Ancak çocuğun herşeye burun kıvırıp, sunulan seçenekleri farklı taraflara çekmesine müsade edilmez. Özetle, bu kural bizim evde “çocuğum hamburgerle biskuviden” veya “köfteyle makarnadan başka birşey yemiyor” durumuna gelmesine engel olmak için altyapı teşkil ediyor.
Bu kuralı ne kadar ufak yaştan yerleştirirseniz, ve tutarlı bir şekilde kullanırsanız, o kadar rahat işliyor.
biz de böyle yapıyoruz. mutlaka tadına bakıyor. ama beğenmezse ne yapıyorsunuz? yani alternatif bir yemek mi yoksa aç mı kalkıyor sofradan? alternatif yemeği bildiği zaman arca tadına bakıp hemen beğenmedim diyor ve diğer yemeğe geçiyor. bir de yardımcı yemek olarak hep makarna var evde (ekmek hiç yemediği için) aç kalmayacağına emin rahatlıkla reddeiyor. bir de mesela karnabahar vardı akşam tadına baktı sevmediğini söyledi. bir daha aynı yemeyi sunuyor musunuz? çünkü beğenmedim dedikten sonra ve tadına da baktıktan sonra elimizde hiç argümanımız kalmıyor:)
Begenmezse diye normalde yiyecegi “bir” secenekleri oluyor. Onu veriyoruz. Ama normalde, genelde yedikleri 1-2 secenek sundugumuzda burun kiviriyorlarsa 3. bir secenek sunmuyoruz. Ac degilsin o zaman demek kalkabilirsin diyoruz. Bir de sofrada mevcut olan secenekleri reddedip, bana şunu şunu yap, onu yiyecegim demiyorlar. Oyle bir secenekleri yok. Baska bir gun icin siparis verirlerse ne ala. O gun buzdolabinda/ocakta ne varsa onlarda yiyor herkes.
Zaten dedigim gibi oyle cok secen/miymiylik eden cocuklar degiller. Biraz kendi kisilikleri, biraz bizim alistirmamiz. Malesef ben kasikla cocuk arkasindan gezen bir anne degilim. Yemegini reddeden cocuga cok israr edecek kadar sabirli da degilim. Yedin, yemedin, hadi ye, ne olur ye, stresine gelemiyorum. Bir ogun yememesi veya yemeden yatmasi benim icin dunya sonu olmadigindan, cocuklarin yemek yemeden yattigi olmustur. Onlar da beni (esim de asagi yukari benim gibi) bildiklerinden sanslarini cok zorlamamayi ogrendiler.
Bizde bu kuralı uyguluyoruz. Kızım daha açık ufak olduğunda, oğlan daha katı ama başarısız sayılmayız. Faydası kesinlikle çok.
Yakında bıdığımız 14 aylık olucak..şimdilik iyi gidiyoruz yemek konusunda.. anne sütü artı yemekler 🙂
döke saça yiyor, kaşık tutması yemeye çalışması hep serbest… yemekten soğumasın diye olabildiğince zorlamasız yemek yediriyoruz..umarım yemeyi sever ama faydalı şeyler yemeyi 🙂
güzel kural 🙂
evet zaten böyle de olması gerekiyor.. ilkin direkt tepki koyuyor zaten çocuklar değil mi yeniye.. ama denemeden bileemzsin bir kere dene beğenmezsen yemezsin diyorum ben de:)
sevgiler PRatik Annem:)
Tamamen katılıyorum Burcu. Bahsettiğin 2 kural bizim evde de geçerli. Sonuç, 6 yaşında önüne konulan hemen her şeyi yiyen bir çocuk 😉 Bizde yemedi diye ayrı yemek pişmez, hep beraber aynı şeyi yeriz. Yazını ben yazmışım kadar birebir uygulamalarımız 😉
Sevgiler…
Benzer bir kural bizde de var. Tadına bakacak sevmese de 3 ya da 5 kez alırsa bir sonraki çeşide geçebilir. Yoksa demek ki aç değilsin mantığı. Bunun sonucu gibi görünen hemen hemen herseyi yiyen 6 yasında ikiz kız. Bu kural ve hiçbir kuralın asla yıldıramadığı beni yıldıran bir de 2.5 yaşında oğlum var. Çocuktan çocuğa değişiyor bu işler…
bizim evde hangi kuralı denerseniz deneyin asla ve asla hiçbirşey yemeyen bir çocuk var. hiçbirşey derken, gerçekten hiçbirşey. ne meyve, ne sebze ne et ne patates. yahu patates kızartmasını sevmeyen yemeyen çocuk varmıdır? vardır.. sadece hazır bisküvi, çikolata ve dondurmayla besleniyor 4 mevsim. sanırım küçüklükten öyle alışmış.
Ben tüm yeni anneler kadar deneyimsiz başladım yemek işine. İlk 6 ay kolaydı. Emzirmek çok pratik, ucuz, hijyenik bir yöntem ama katı gıdayla geçişle başladı çile. Sonra bir kitap okudum ve hayatım değişti. İşte tecrübelerimin…
http://anneyimguzelim.blogspot.com/2012/12/cocugunuza-yemek-yedirirken-yaplmamas.html