Değişik yaşlarda farklı karakterlerdeki çocuklar yine birbir türlü sebepten dolayı birdenbire veya ufakdan çoğalarak asabi tepkiler verebiliyorlar. Bunlar:
- Bağırmak ve çağırmak
- Ağlayıp zırlamak ve tepinmek
- Eline geçirdiğini fırlatıp atıp, duvarlara vurmak
- Lafla karşılık vermek
- Karşısındakine vurmak, ısırmak
- Kötü söz söylemek
olabilir.
Bizde son ikisi yok, ilk dördü mevcut.
İnatçı çocuğumu nasıl ikna ederim yazıma Hayalci Anne çok güzel bir yorum bırakmış. Hakikaten bazen Kıpırcan’ın verdiği bazı tepkilerde, bazı laflarda kendi yankımı buluyorum. Kendimi bu yüzden çok törpüledim. Fakat takdir edersiniz ki evimizde istediği olmayınca VAAAAAA diye salya sümük ağlayan bir yetişkin modeli yok. Kesinlikle atıp kırma, vurma örneği görebileceği kimse yok. Ama yine de bu davranışları arada görüyoruz.
Önceden yazdığım gibi bu davranışlarda artma kardeşinin doğumundan sonra oldu. Kardeşi ile 50-50 uyumlu geçinse de yerleşen bu tepkilerde pek azalma olmadı. Neredeyse 4 yaşına girecek oğluşun artık her dediğimizi çok iyi anladığını, kendisini mümkün olduğu kadar iyi ifade edebildiğini, yeri gediğinde bence 4 yaşını aşan açıklama ve bahaneler uydurabildiğini ve çok güzel anlamazdan gelebildiğini eklemek istiyorum. Ben bu gibi durumlarda neler yapıyorum.
1. Umursamama silahı bizde kesinlikle işe yaramıyor. Muhakkak karşı bir cevap veya tepki vermek gerekiyor. Yine de çok sinirlerim gerildiği durumlarda, takılmış plak gibi lafını tekrar edeceğini, menapoz teyze gibi vıdılanacağını ve VAAA diye zırlamaya devam edeceğini bildiğim halde biraz bekliyorum. Allah’a şükür bu gibi durumlarda iç kepenklerimi kapatma gibi bir yetiye sahibim.
2. Bağırarak veya ağlayarak konuşma hallerinde kendisini bu şekilde anlamadığımı, normal veya küçük sesiyle ne istediğini söylerse anlayabileceğimi söylüyorum. İki ısrardan sonra ses iniyor.
3. Eğer şiddet kullanıyorsa ki bu çok sık olmuyor. (ör: kardeşinin canını acıtmak, itmek, bize vurmak vs.) alıp farklı bir yere götürüyoruz. Birisinin canını yaktığını ve “Kımılnaz’ın veya bizim üzüldüğümüzü; bunun doğru bir davranış olmadığını” belirtip gerekirse sakinleşmesi için odasına gönderiyoruz. “Yapmaması gerektiği” yerine “yaptığının doğru bir davranış olmadığını” söylemeyi okuduğum kitaplardan birinden öğrenmiştim.
4. Eğer bağırıp çağırmasının sebebini tam kestiremiyorsam, yani istediği şeyin hemen olmaması veya verilmemesi veya oyuncak paylaşma gibi sebepler dışında bir anda agresifleşmişse ne istediğini soruyorum. Artık 4 yaşına geldiği için bazı şeyleri diyalogla çözebileceğimizi ümit ediyorum. Derdini kendi de biliyor (bazen bilemiyor çünkü) ve dile getirebiliyorsa ve yapılıp yapılamayacak birşey olma durumuna göre anlaşmaya çalışıyoruz.
5. Elindekileri fırlatıp duvara vurduğu zaman sinirli olduğunu anlıyoruz. Biraz buharını salmasını bekliyoruz. Sonra yine konuşarak olayı halletmeye çalışıyoruz.
6.Yapmaması gerektiğini bildiği birşeyi gözümüzün içine baka baka yapıyorsa 1 diyerek saymaya başlıyoruz. 1-2-3 Mucize yöntemi ile 1 den sonra veya en kötü ihtimalle 2 de bu davranışı durduruyoruz. Ör: Yemekte sandalyesinde kendini geriye ittirmesi, kardeşinin elinde oyuncağı çekerek alması vs.
iyi bir paylaşım,teşekkürler…
6,5 yasinda bir kizim var … okula gidiyor ,oldukca iyi gidiyor herseey … Ama bir turlu sabah cikarken ,ayakkailarini giy,sutunu ic, kocugunu giy deyip diyorum ,bunun onune gecemedim… hatta oyleki soylediklerimi sanki duydumuyor ciddi ciddi o an ole baska seyler dusunuyor ki yada oynuyor benim solediklerimin farkinda bile degil ,sanki! 100 kere soyletme deme geregi hissediyorum artik!
🙁
ohh dogru ya diyor ,sonra eyleme geciriliyor:( okuldada ayni sorun ogretmen bir sey dediginde sanki algilamiyor! …. oysa genel anlamda yetenekli ve basarili! yuzme dersi aldiiryorum ordada ogretmen siraya girin dedi benimki yavas yavas simitleri kaldirdi kendisine ait olmayanlarida, sonra siraya girmesi gec oldu ogretmeninden azar yedi …. tabi bu tur durumlar cok sik olunca kendinde sorun oldugunu dusunup agliyor; herkes bana kiziyor, kardesim bile benden daha ii yapiyor herseyi ben ‘hic ii yapamiyorum vs…tabi bende coook uzuluyorum … bana oyle geliyor ki daha da yavaslamaya basladi su aralar…. sonra herseyi cok duzenliolmali bardagi am isegi yere konulmali, milim milim … cok duzenli … corabi istedigi gibi am mlim milimine uygun olmali vs… baya ir sinirlarim zorlaniyor… onceleri dayanamiyordum kiziyordum ama baktim daha kotu oldu,tecrubelerim neticesinde pismanim ,simdielrde sinirlarimi zorluyor ama bir sabrediyorum iki ,ucuncuye gene kiziyorum … Ama onu ole uzgun hircin gorunce coooook uzuluyorum …. kisa bir aradan sonra gene mulu huzurlu ,tatli bir hanim oluveriyor 🙂
bu konuda fikirlerinizi paylasabilirseniz cok memnun olurum
Feyz aliyoruz her daim burdan 🙂
Bu arada, `biiiir, ikiiii, uuuc` yontemi nasil mucize bir yontem haline geldi? yani ucuncude yapmadigi zaman ne oldu da sonradan mucize yontem oldu?
Adsiz,
Kelin merhemi olsa onumunda ne soyleyecegimi bilmiyorum acikcasi. Ben evde cikilacagi zaman bir kere soyluyorum, yoksa kapiya gidip cikiyor diyorum O zaman bir tarafi tutusup geliyor. Belki soyledigini farkli birsekidle ifade etmeyi deneyebilirsin. Hadi kizim yemegini ye corabini giy diye degil de, servisini vaktinde yakalamak icin hemen giyinmen iyi olabilir vs gibi. 4 yas ile 6.5 yas arasinda cok fark va aslinda. Ne desem sallamis olacagim. Kayinvalidem “Hadileyen Anneler Unutkan Erkekler” isimi bir kitap getiri ama okumaya henuz vaktim olmadi. Belki faydasi olur.
Acalya’cigim,
Genelde 3 te odasinda ortamdan uzaklasmaya ve konu hakkinda dusunmeye goturuyoruz. Zirliyorsa odada icinden geldigi kadar zirlamasini ve bitince cikabilecegini soyluyoruz. Odada istedigini yapmakta serbest. Ona karismiyoruz. Mumkun mertebe kizarak degil, sakin sakin konusarak bi isi yapmaya calisiyoruz (!). 1.5-2 yasindan beri uyguladigimiz icin genelde 1 de yola geliyor.
Dantosh’u bu taraklarda bezi olacagini tahayyul bile eemiyorum. Yumush gibi oglush valla.
yazı başlığınızı okuyunca hemen tıkladım,Şu an yaşadığım ve kendimi çaresiz histtiğim bir sorun hakkında bir yazı…kızkm 3 yaşını mayısta bitirecek inanılmaz agresif oldu ve de ben kendimi suçluyorum(ne köötü dimi)galiba çocuğuna kendi bakan annelerin %80 inde görülen bir arıza :)yazından esinlenerek birkaç şey şekillendi kafamda. oda cezası diyeyim, bende uygulamaya çalıştım ama kızım onu yalnız bırakıyorum diye korkmaya başladı.neyse problemi ve de çözümleri paylaştığın için teşekkürler
Oglum 4 yasinda ve 4 ay önce kiz kardesi olana kadar cok uyumlu ve sakin bir cocuktu. fakat su anda ayni sekilde siralamadan ilk dördü oglumdada var her zaman degil ama bazen cok basit bir sey bir anda tetikleyiyor ve birden bire inanilmaz agresif bir cocuk oluyor hatta sanki bazen sirf aglamak icin sanki bir neden ariyor. her yolu denedik ama son olarak kriz anlarindan birinde kendisini kameraya cektim ve sakin oldugu bir anda ona kendisini seyrettirdim ne kadar faydasi oldugunu suan söylemek biraz erken ama son günlerde daha sakin ve sinir anlarini biraz daha hafif atlatiyoruz. birde mümkün oldugunca onun sinirlenecegi durumlari baslangicta halletmeye calisiyoruz ve bazende limiti asmadigi sürece anlayis gösterip suyuna gidiyoruz.
Paylasimlariniz icin cok tesekkürler.