Kıpırcan 44 aylık oldu. Yani 4 yaşına 4 ay kaldı. Kımılnaz doğduğundan beri akşam uykuya yatış rutini hep sekteye uğradı. Çoğunlukla problem birimizden birinin Kıpırcan’ın kendi yatağında, kendisiyle beraber uyumasını istemesi. Biz de “yeni kardeş geldi çok üstüne gitmeyelim”, “e zaten ben de yorgunum, iki dakika şuracıkta kıvrılıvereyim” bahaneleri ile ona uyduk. Gel zaman git zaman bir gün “oldu oğlum çekil kenara madem”, ertesi gün “hayır artık, kendin tek başına uyu” demek de abes kaçmaya başladı. Tutarlı bir şekilde kitabını okuyup hikayesini anlattıktan sonra yatak odasından çıkmaya başladık.
Aslında “DIK” diyorum ama genellikle Kıpırcan’ı babası yatırıyor. Ben Kımılnaz’ı uyutuyorum. Babamıza Kıpırcan’ın nazı çok kolay geçiyor. O yüzden bir kere yatak odasından çıktıktan sonra onu çağırırsa ben gidiyorum, “hadi hepimiz uyuyacağız. sen de uyu” diyorum, genellikle ses çıkarmadan yatıyor.
Tam herşey yoluna girdi derken, iki ay evvel durup dururken yeni bir problem çıktı. “Karanlık korkusu.”. Odada ışık açık olacak ve kapı aralık bırakılacak. Eşim okudu araştırdı. Bu yaşlarda çocukların hayal güçlerinin gelişmesi ile beraber ortaya çıkan normal bir durummuş. Anlamaya çalışmak için soru sorduğumuzda da tam cevap alamadığımız için ne üstüne gidebiliyoruz, ne derdine derman bulabiliyoruz. İnternette değişik çözümler mevcut. Mesela boş kutu alıp korkulan nesneleri “bu kutuya koy” deyip sonra doadan çıkarmak gibi. Ama bize verdiği somut bir ipucu da yoktu. Mecburen giysi dolabının ışığını açık bırakmaya başladık. Sonra IKEA dan çocuk odası için duvar ışığı aldık. Bu ters tepti. Işık çok parlak olduğu için uykuya dalması çok geçe kalmaya başladı. Ampulünü çıkardık.
Mehteran takımı gibi iki ileri bir geri, her gün çocuk uyutmaya çalışıyoruz. İşin kötüsü Kıpırcan uykuya dalmakta zorluk çektikçe sabah geç uyanıyor veya az uyuduğu için gün içi huysuz kalkıyor.
Bir gün ben tek başıma ikisini uykuya yatırmak durumunda kaldığımda, önce Kımılnazı uyuttum; sonra Kıpırcan’ı yatırdım. Tam hikayemizi okuduk, “gözleri kapatalım” diyeceğim Kımılnaz ağlamaya başladı. Odadan çıkacağım, belli ki kardeşine gidiyorum Kıpırcan “gitme” diye vızıldanmaya başladı. Odalar birbirine bakıyor. Onu öyle vızıldanırken bıraksam sesten kızı uyutmam zor olacak.
Birden aklıma daha evvel seyahat eden annelerin ufak bebekleri için uyguladıkları bir yöntem geldi. Üzerimdeki t-shirt ü çıkardım. “Bak bu t-shirt anne. Şimdi sana sarılıcak sıkı sıkı. Gözlerini kapa sen de anneye sarıl uyu” dedim. T-shirt üun kollarını da etrafına doladım. O da sesini çıkartmadan gözlerini kapadı ve odadan çıkınca bir daha beni çağırmadı. Şimdi eşim de yatarken aynı şeyi yapıp odadan çıkıyor. Sabit bir sarılma t-shirt ü yok. O an üstümüzdekini çıkartıp sarıyoruz. Dolap ışığı hala açık, oda kapısı da tam kapanmıyor. Ama 10-15 gündür kendikendine uyuyor.
Hikaye yine uzun oldu ama yöntem bu problemi yaşayanlarda işe yarayabilir diye paylaşmak istedim.
Uzun ve kesintisiz uykular diliyorum.
Benim oğlum 43 aylık oldu ama tek başına yatırmam mümkün olmuyor. Mutlaka yanındaki koltukta benim oturmam gerekiyor. Işıkta açık olmalı çünkü perdeye gözler yapıştığını söylüyor. Aslen bana çok sorun çıkartmıyor gece rutinimizi yaptıktan sonra uykuya dalması 5 dakikayı bulmuyor. Bu konuda beni rahatsız etmediği için pek üstüne düşmedim. Ama yaza 2. çocuğu düşündüğüm için ve benden başkasını istemediğinden şimdiden tek başına uyumaya başlatmak istiyorum. Ben tek başına yatacaksın dediğimden ağlayarak ben neredeysem oraya geliyor. Yatağına tekrar yatırınca tekrar geliyor. Bu tüm gece devam ediyor. O yüzden pek başarılı olamıyorum. Acaba bu yaş çocukları için tek başına uyutma ile ilgili bir kitap var mıdır?
Didem
Pratik anne paylaşım için teşekkürler,Begümde çok zor uyuyor kafasını bir yere sıkıştırıp poposunu kaldırıp kendini yoruyor gece uyandığında yanımızda yatmak istiyor bu çözüm olabilir.
Teşekkürler.
1 martda bizim de 3 yaşımız bitecek ve yeni yeni yatıyor bizimki yatağında.
o da şöyle oluyor, öğlen uyutmuyorum akşam oturma odasında tv seyrederken sızıyor, yatağına yatıyoruz. ama çok sabah bizimle aynı yatakta kalkıyor :))
doğduğundan beri bizimle yattığı düşünülürse bu da bi gelişme :))
ilk çocuguma istenmemişti ama şimdi doğan bebeğime istendi. şimdi tüm doğan bebeklere kalça ultrasonu çekiliyormuş. yurtdışındada varmı böyle bir uygulama
benim de bebeklerimin arasında 17 ay var.yani bizim sorunumuz sizinkinden de fazla tahmin edebilirsiniz.tam uyutcam kımılnaz ağladı dediniz ya, ben bu durumları o kadar çok yaşıyorum ki çok zor çok.o kadar iyi anladım ki.
benim de büyük oğlumu babası yatırıyor ama gece sık sık uyanıyor ve babası yanında yoksa ağlamaktan orta yerinden çatlıyacak hale gelir o yüzden sabaha kadar beraber yatıyorlar.ikinciler doğduktan sonra ikinciler babayla daha çok birlikte oluyorlar.bu her evde aynı anlaşılan.
Uyku problemimiz var bizim de, yanında olmazsam türlü bahanelerle uyumuyor. tişört fikri süper deneyeceğim.
Merhaba öncelikle bloğunuz çok güzel yararlı bilgiler vermişsiniz emeğinize sağlık.Bende uyku problemi olan annelerdenim.Benim oğluşumda 3 yaşına yeni girdi hala ayakta sallanmak istiyor.Uykuylaysa arası hiç yok gece geç yatıyor sabah geç kalkıyor.Öğlen uyutmayayım diyorum akşam üstü kendi kendine uyuya kalıyor.Çok düzensizlik var nasıl ayarlıcam bu saatleri bilmiyorum.İlk çocuğum çok yaramaz bir çocuk..Allah bütün annelerin yardımcısı olsun..
benim kizim su an 5 yasında. gecen sene benzer sorunları biz de yasadık gece korkusu. golgeleri biseylere benzetmeler falan. biz de soyle bir cozum bulduk: kucuk bir el feneri verdik eline yastıgının altına koydu. eger korkarsa acıp bakacak. ilk yattıgında onunla baya bir oynadı eglendi.o fener ona guven verdi. bir kere bile gece kalkip feneri kullanmadı.
benim kızlarım 14 aylık.Ve tişört fikrinize bayıldım.İhtiyacım olduğunda aklıma gelmesini umut ediyorum.
Didem, Kipircan da 45 aylik. Eger eline gecerse “Bebek bakiminda mucize cozumler” kitabini oku. Orada isine yarayacak bir suru yontem bulacaksin.
Yontemlerden biri yavas yavas yanindan inip yatagin yaninda yerde yatmak. Sonra her gece popon popon kapiya ilerleyerek artik bir gece yatirip kapinin disinda olacagim deyip disariya cikmak. Kapisi yine acik dursun.
Gulsen,
Burada onemli bir gerekce yoksa (dogumda komplikasyon, hamilelik sirasinda bir kaza vs) boyle bir uygulama yok. Benimkilere olmadi en azindan.
Ozlem Hanim,
Nasil alistiysa oyle gider tabi. Eger artik ayakta sallamak istemiyorsaniz, bu aliskanligi siz degistireceksiniz. Onun kendi kendine degistirmesini beklemeyin. Kolay gelsin.
Bu yontemi kullanip da ise yarayanlar olursa yorum birakin.
Cocuklarin kendi kendilerine uyuma aliskanligi edinmesi gercekten caba isteyen bir surec. Alissalar bile, 1-2 istisna ile duzen bozulabiliyor. Ben de 2.5 yasindaki ogluma, hadi herkes yatmis (okuldaki arkadaslarinin adlarini sayiyorum), shhh diyorum. Hemen yatiyor. Buyuk ogluma da (7 yasinda) ben biraz sonra yanina gelicem seni opucem diyorum. Yatmadan once de yanina gidip biraz sevip opuyorum. Ara ara sabahlari soruyorum, ben senin yanina geldim, oturdum/yattim, optum… hatirliyor musun diye. Tabi hatirlamiyor ama geldigimi bilmesi ona yetiyor.
Sizin t-shirt olayina benzer, ben de tuvalete giderken saatimi ogluma verip “sen bunu tut anne tuvalete gidip gelecek” diyordum. hic sesini cikarmadan saat elinde kapida oturup beni bekliyordu. tavsiye ederim, cok ise yariyor 🙂
paylasimlariniz icin tesekkurler,
gulcin