Şu an bizim evde Happy Hour. Hem Kıpırcan’ın hem Kımılnaz’ın uyuyup, evde fırtına öncesi sessizliğin hakim sürdüğü iki saat. Ben de fırsat bu fırsat bloguma el atıyorum.

İki veletle (hem de biri 3 yaşında biri 8 aylık) tek başına okyanus ötesi 15 saatlik yolculuğu kazasız belasız atlatan ebeveynlere nişan mı veriyorlar, madalya mı plaket mi neyse ben de ondan istiyorum. Dualarınızla ve dualarımızla – sağolun – tahminimden daha rahat bir yolculuk sonunda evimize vardık. Ne kadar hazırlık yaparsam yapayım önce Allah sonra THY sonra da çocuklar merhamet ederse ve de şansım yaver giderse iyi bir yolculuk geçireceğime kanaat getirdim. Ama yine de neler yaptım yazacağım. Geçen seneki yolcuğumuzun hazırlıkları ve detayları için buraya tıklayın. Ayrıca diğer blogger annelerin tavsiyeleri için burayı tıklayın.

Çanta hazırlığı:
A. Kımılnaz için
1. 5 adet bez.
2. 2 kat yedek çamaşır (yaz olduğundan az yer tuttu tabi)
3. Bir ince penye hırka
4. Bir biberon/suluk
5. Bir kalın kitap
6. Bir naylon poşet dolusu dişlenebilir ve salladığında ses çıkarabilir oyuncak.
7. Kavanoz mama
8. Emzirme örtüsü
9. Kangurusu

B. Kıpırcan için
1. Taşınabilir DVD Oynatıcısı
2. Arabalar ve Elmo DVD leri
3. 5 adet bez (Ah ah hala bezli oğlum)
4. Bir kat yedek çamaşır, sweatshirt
5. Atıştırmalık bisküvi, kraker vs.
6. Acil durumlar için lolipop
7. Bolca minik araba, kamyon (yeni hiç görmediği)
8. Bir takım başka ufak oyunlar, kitaplari boya kalemleri, aquadoodle, oyunhamuru.

Ortak mallar:
1. Islak mendil
2. Battaniye, ufak bir yastık

Uçağa binip defalarca önceden ayırttığım ve de defalarca arayıp kontrol ettiğim önceki pusetli yerlerimize yerleştik. Cam kenarında olmamız Kıpırcan için süper oldu. Ben kızı tutarken o dışarısını seyretti. Sonra THY’nin yeni her koltuk önunde ekranlı model uçağına denk geldiğimiz iiçin hemen Kıpırcan ‘a çizgi film açtım. Tek seçenek çocuklar için hiç uygun olmadığına anne olduktan sonra kanaat getirdiğim Tom ve Jerry idi ama zor zamanlarda çok da armudun sapı üzümün çöpü diyemiyor insan.

Kızın duvara takılan puseti de gelince iyice rahatladık. Hanımefendi tepede çok memnundu halinde. İki kollu ahtapottur kendisi, uzanıp uzanıp birşeyler yakalamaya çalıştı. Sonra yemek geldi. THY de uçağa binene kadar adama kan kustururlar (sistemler, rezervasyon, fiyatlar vs) ama binince de en rahat en konforlu uçuş THY dedir. İstisnasız her uçuşumda bize iyi hostesler denk düşmüştür. Kıpırcan’a özel çocuk menüsü getirmişler sağolsunlar. Kımılnaz!a da kavanoz maması verdiler. Karnımizi doyurduktan sonra öndeki geniş yere Kıpırcan’a yer yatağı yaptım. Garibim yorgundu herhalde. Hostes çocuğu öyle yatıramayacağımı, türbülans halinde çok tehlikeli olacağını söyleyince haklı olarak koltuğa alıp kemerini bağladık geri.

Seyahatin son iki üç günü veda ziyaretleri dolu olunca her iki veletin de uyku düzeni İngiltere saatine kaymıştı. Bir faydası her ikisinin de uçakta yorgunluktan kolayca baygın düşüp uykuması oldu. O sırada foto makinam tepede olduğu için görüntü alamadım ama her ikisine de güzel uyuma ortamı yarattım. Kızın pusetinin üstüne siyah kumaş getirmiştim. Ekrana tutturulabilecek şekilde lastik çengelleyip ekranın üstünden pusete sarkıttım. Böylece ona ışık gelmesi engellenmiş oldu. Kıpırcan’ın koltuğunun üzerine de THY nin kendi battaniyelerinden örtüp onu da Kımılnaz’ın pusetine uzatıp tente yaptım. O da karanlıkta kaldı. Sadece arkasındaki bayan uyuyamayınca bir ışığını, bir pencere kapağını açtı durdu. Ondan yastıklardan birini de cama tıktım ki arkadan parlak ışık gelmesin. Böylece Kıpırcan 4, Kımılnaz 3 saat falan uyudu. Tabi arada Kımılnaz’a meme verdim uyanmadan devam etsin uykuya diye.

Uyandıklarında bir daha uyumayacakları aşikardı. Ondan sonra elimde ne kadar oyuncak animasyon aleti varsa tek tek çıkardım. Allahtan Kıpırcan çok ama çok sakin ve uslu davrandı. Ne kalkıp dolaşmak istedi ne de tepinmeye çalıştı. Bir DVD bir ekran hipnoz vaziyette geldi yavrum.

Kımılnaz’a birkaç kez tur attırdım. Ama sakinleşmek bir yana dursun o kadar insan ve ekranı görünce aşırı heyecanlandı. Yine ahtapot misali kucağımdan atlarcasına sağa sola uzanmaya kalktı. Yerimize oturup oyuncakları çıkarmaya devam ettik.

Çıkışta çok yardım teklif eden oldu sağolsunlar. Kızı kangurusuna taktım. Kapıdan arabamızı aldık. Oğlan da ona bindi. Bavulla için de taşıyıcı tuttuk. Yanımızda götürdüğümğz araba koltuğu uçaktan en son çıkan parça oldu. O sırada acıkan Kımılnaz’a ayakta kangurudan meme verdim. Üstüne örttüm örtüsünü. T-shirtü sıyırdım. Ben araba koltuğu ararken o karnını doyurdu.

Sonunda babamıza ve evimize kavuştuk. Dönüşte jetlag’i çok çabuk atlattık diyebilirim. İlk gün 4 de kalktık. İki gündür normal saatlerdeyiz. Yalnız uzun seyahat sonrası malum ev kalkmış gitmiş, bizim peşinden koşmaya mecalimiz yok. İnsafa gelir lendi döner diyemi bekliyorum nedir. Pazartesi 6 parti çamaşır yıkandı, kurutuldu, katlandı. Bir kısmı dolana kalktı, bir kısmı bekliyor.

Eşim sağolsun yemek hazırlamış biz gelmeden. Ama üç gün oldu bile yeniden yemek. Tıngır mıngır, arada oyun, arada ev işi, arada uyku idare ediyoruz. Bedava çocuk işçim yardıma hazır sağolsun. Benimle çarşaf katlamama yardım ediyor, sofrayı kuruyor, yemek yaparken yardım ediyor.

Evde tek başıma ennelik şimdilik fena gitmiyor. Ben az vaktim daha varken biraz sızayım.